A Canlar
Topraklar ısınır, çiçekler açar,
Ağaçlar canlanır, mevsim ilkbahar.
İnsanlar şehirden, kırlara koşar,
İlkbahara, doyulur mu a canlar?
Sıcaklar bastırır, aranır ayaz,
Aylardan temmuzdur, mevsim artık yaz.
İnsanlar, serinlik isterler biraz,
Yaz sıcağı, yakıcıdır a canlar.
Sarıya bürünmüş, ovalar dağlar,
Aylardan kasımdır, mevsim sonbahar.
Havalar soğumuş, kıştan haber var,
Önlemini, almak lazım a canlar.
Yeşil bitkilerden, eser kalmamış,
Her yer karla kaplı, mevsim karakış.
Günlerce sürerse, fırtına yağış,
Garibanlar, üşür artık a canlar.
Ne olur birazcık, duyarlı olsak,
Yetimi yoksulu, arayıp bulsak.
Onlara da biraz, yakacak alsak,
Çocuklar da, üşümezdi a canlar
Babam Diye Ağladı
Bir çocuk, maziye dikti gözünü,
Soruşturdu, babam diye ağladı.
Güldüğünde güller açan yüzünü,
Buruşturdu, babam diye ağladı.
Bir yanda feleğin kör kaprisleri,
Bir yanda yangının kalan isleri,
Bir yanda derbeder olan hisleri,
Yarıştırdı, babam diye ağladı.
Aynı dertten muzdaripiz ikimiz,
Çilelerin tamamına hakimiz,
Bizi böyle üzenler kim? biz kimiz?
Karıştırdı, babam diye ağladı.
Ciğerimi delen saf bakışlarla,
Sanki beni eziyordu taşlarla,
En sonunda gözlerimi yaşlarla,
Görüştürdü, babam diye ağladı.
Bu derde çare yok duruma göre,
Sanki gözler kaynak, yanaklar dere,
Hak katında erişilmez yerlere,
Eriştirdi, babam diye ağladı.
gezinirken dağlarda esen soğuk rüzgar,
kışın habercisi gibiydi.
kuşlar göç ederken güneye,
biyandanda el sallar gibiydi.
durum vahimdi,
gerisi zaten belli.
3 gün ömrün var,
şu dünyada ne gerek derde tasaya.
şiir yazarı:havali5